سیزده به در‌هایی که با کرونا خانه نشین شدند

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وردنجان نیوز ،از وقتی یادمان می‌آید پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها می‌گفتند هرکس سیزدهمین روز از اولین ماه سال را در خانه بماند، گرفتار نحسی سیزده می‌شود، این یعنی سیزده به در را در خانه نمانید.

حسن ختام عید نوروز و تعطیلات چندین روزه ابتدای سال، سیزده به در و زدن به دل طبیعت بود، تا با یک دورهمی و تنفس تازگی طبیعت، رخوت و خستگی یک سال معمولا پر فراز و‌نشیب رخت بسته باشد.

سیزده به در ۱۳۹۹، اما همه چیز به هم ریخت، کرونا نگذاشت خیلی‌ها دست زن و بچه شان را بگیرند و سبزه‌های عیدشان را در طبیعت گره بزنند، به شکل‌های مختلف از مردم خواسته شد حالا که شما از دید و بازدید‌ها و گشت و گذار و مسافرت نوروزی خود گذشتید، از این آخری نیز بگذرید تا مبادا اوضاع وخیم‌تر شود.

البته دعوت مردم به بیرون نرفتن و همکاری بیشتر به همین سادگی‌ها هم نبود، مسئولان ابتدا با هشدار‌های مختلف نسبت به ماندن در منزل سعی در آگاهی دادن کردند، ولی کار به صدور دستور طرح فاصله­‌گذاری اجتماعی کشید تا کمترین نوع ارتباط بین افراد جامعه شکل بگیرد. قوانین پیشگیری از ابتلا به کرونا موجب شد تا تردد خودرو‌ها در روز‌های ۱۱ و ۱۲ فروردین در برخی شهر‌های ایران ممنوع شود و بدین ترتیب سال ۹۹، روز طبیعت بسیاری در خانه‌های‌شان ماندند.

دیدن سرسبزی بهار و شکوفه نوی درختان، انوار آفتاب و صدای پرندگان و مهاجرت پرستوها، صحنه‌های فریبنده و وسوسه انگیز بهار جای خود را به برنامه‌هایی داد تا شهروندان سیزده ‌به در را در منزل به صورتی شاد در کنار خانواده سپری کنند و بسیاری از رسانه‌های مختلف و افراد نیز خلاقیت‌هایی به کار بستند و برنامه‌هایی را برای خانواده‌ها پیشنهاد کردند.

عقیده نحسی سیزده بر اساس باور‌ها و خرافات گذشتگان در میان مردم زمزمه می‌شد و درحالیکه سال‌های سال روزه سیزده را به عنوان آشتی انسان با طبیعت نام می‌بردند و با خود می‌گفتند برای بیرون کردن این نحسی باید به دامان طبیعت بروند، اما کرونا به شکل گیری دوباره این باور‌ها دامن زد.

این اتفاق برای طبیعت البته بد نشد، چون وقتی به گفته مسئولان ۸۰ درصد مردم به الزامات کرونایی توجه کردند و از خانه خارج نشدند، بار سنگین از روی دوش طبیعت برداشته شد تا کمتر مواهب طبیعی ارزشمند آسیب ببیند.

توکلی کارشناس محیط زیست درباره اقدامات محیط زیستی در ۱۳ فروردین (روز طبیعت) گفت: به دلیل شیوع اپیدمی کرونا رویایی‌ترین سیزده بدر در تاریخ ایران رقم خورد، چون خبری از دورهمی‌های گسترده مردم در دامان طبیعت نبود.

او با بیان اینکه ۱۳ فروردین امسال هم اکثر افراد قرنطینه خانگی و فاصله گذاری اجتماعی را در اولویت اقدامات خود قرار می‌دهند و احتمالاً به سمت طبیعت نخواهند رفت،افزود: چیزی که خیال محیط زیستی‌ها را نگران و ناراحت می‌کند این است که این بازداشتن اجباری مردم از رفتن به طبیعت ممکن است در آینده نزدیک با فراهم شدن شرایط درمانی کرونا، به ازدحام شدید هم بدل شود، بنابراین این قضیه نرفتن در دامان طبیعت چندان دلگرم کننده نیست، چون مردم از هراس ابتلا به کرونا از رفتن به طبیعت ابا دارند، در حالی که مردم باید با خرد و منطق با طبیعت رفتار کنند تا در هر گشت و گذار فقط ردپای آن‌ها باقی بماند، نه رهاسازی انواع زباله و خسارت‌های جبران ناپذیر به طبیعت.

سیزده به در مردم ؛ طبیعت تفاوت‌ها را رقم می‌زند

کلیات سیزده به در عموم ایرانی‌ها تقریباً مشابه است، چون اساساً اتفاق اصلی در دل طبیعت بودن است و شاید تفاوت در جزییاتی مثل شکل طبیعت و غذا‌ها باشد.

خانواده‌ها با جمع و جور کردن غذای گرم، شیرینی، آجیل باقی مانده از دوازده روز گذشته با در دست داشتن سبزه عید به دامان صحرا و طبیعت می‌روند.

مردم بر این باورند که جشن بدرقه نوروزی فرصت خوبی در کنار هم بودن خانواده‌ها است و در واقع یک روز دیگر فراهم شده تا با دیدن شگفتی‌ها و زیبای ها، به عظمت خالق هستی پی ببرند.

بردن سبزه، گره زدن و انداختن آن در کنار و یا داخل رودخانه‌ها از سوی دختران و پسران دم بخت از اتفاقات دیگری است که همچنان برخی از خانواده‌ها در روز طبیعت انجام می‌دهند تا بخت جوانان شان باز شود، آن‌ها معمولا پس از انداختن سبزه به داخل آب با شادی و دسته جمعی اشعار آی سبزه سبزه، بهارسبزه سبزه، سیزده روز بیه تی نومزه (در روز سیزده به در ازدواج می‌کنی) می‌خوانند و در آخر هم با زمزمه دعایی برای شکر نعمات خداوند، بار و بندیل را جمع می‌کنند و به خانه شان می‌روند.

انتهای پیام/س